روش قفسه ای:
رایج ترین روش در مکان های مسقف امروزی بوده که در آن راندمان تولید
مطلوب است و از حداقل فضا ،حداکثر استفاده را میتوان با قفسه بندی مناسب
داشت.اسکلت قفسه ها ،معمولا آلومینیومی یا پروفیل های آهن است که به صورت
چندین ستون عمودی ضخیم تر در فواصل
مشخص بوده که روی آنها تیرهای افقی با ضخامت کم تر جای گرفته و روی آنها قفسه ها
آرام می گیرند ،عرض قفسه ها در حالت دو طرفه نهایت تا 140 سانتی متر است و درحالت
یک طرفه (کنار دیوارها )حداکثر تا 70 سانتی متر می باشد . عرض راهروی اصلی1 متر و
راهروهای فرعی 60 سانتی متر می باشد.فاصله طبقات از همدیگر تا 50سانتی متر و طبقه
اول تا سطح زمین باید حداقل 20 سانتی متر فاصله داشته باشد .کف قفسه ها را میتوان
توری گالوانیزه آغشته به ضد زنگ یا رنگ های اپوکسی بهداشتی و یا الوارهای چوب نرم
که با پوشش نفتنات مس اندود شده انتخاب نمود .عرض این الوارها 20-15سانتی متر و
ضخامت آنها بسته به طول طبقات تا 5/3 سانتی متر اختیار میشود.به منظور تهویه و زه
کش مناسب ،بین الوارها را 2 سانتی متر فاصله می دهند .تخته های جانبی قفسه ها را بسته به عمق بستر کاشت 20-15 سانتی متر در
نظر می گیرند .در این روش ها با عمق بستر 20 سانتی متر در هر متر مربع میتوان تا
80 کیلوگرم کمپوست آماده را مصرف کرده که از این مقدار کمپوست نیز چیزی در حدود
20-15 کیلوگرم قارچ در شرایط ایده آل برداشت میشود .
روش جعبه ای:
این روش برای اولین مرتبه در سال 1936 توسط دکتر جیمز سیندن در آمریکا
برای قارچ دکمه ای ابداع شد. در این روش ،برخلاف روش قبلی متحرک بوده ،به این معنی
که در آن تعدادی جعبه با اندازه استاندارد 15*100*50 سانتی متر به صورت شطرنجی
طوری روی هم قرار می گیرند که فاصله جعبه بالایی از پایینی 35-40 سانتی متر باشد .
بااین روش ،روند تولید قارچ را میتوان مکانیزه کرد به این نحو که پاستوریزاسیون
،پر کردن جعبه ها ، اسپان زنی ،دادن خاک پوششی تا برداشت در کمترین زمان ممکن با
حداقل دخالت انسان و با بهترین کیفیت صورت می گیرد .
از دیگر تفاوت های موجود بین دو روش قفسه و جعبه ای ،نوع
پاستوریزاسیون آنها است . به این ترتیب که در روش قفسه غالبا تمام مراحل کشت از
پرکردن بسترها تا کمپوست خام تا برداشت در
یک اتاق ( اتاق کشت ) به صورت یک مرحله ای انجام می شود، اما در روش جعبه ای ،جعبه
ها نخست در یک اتاق جئاگانه موسوم به اتاق یا تونل پاستوریزه ،کاملا پاستوریزه شده
سپس به اتاق کشت منتقل میشود و درآنجا اعمال اسپان زنی ،خاک دهی و برداشت صورت می
گیرد که بااین ترتیب میتوان در هر سال تا 6 چین برداشت کرد.مهم ترین ترین عاملی که
باید مدنظر پرورش دهنده خانگی قرار گیرد ، قابلیت حمل و نقل جعبه هاست ،به طوری که
وزن پر هر جعبه نباید از 40 کیلوگرم تجاوز کند تا حمل ونقل آن آسان شود . همچنین
با استفاده از این روش ، کنترل موارد بهداشتی و نظافت محیط کشت و خود جعبه ها
،بهتر صورت گرفته ، بطوریکه به علت عدم یک اسکلت ثابت در اتاق رشد ،به راحتی
میتوان آن را تمیز و ضدعفونی کرد .
روش جعبه ای در مقایسه با روش بطری شیشه ای دارای مزایای متعددی برای
پرورش دهندگان خانگی می باشد : اسپان کمتر ،اتلاف نتاج کمتر که در روش بطری شیشه
ای به علت تشکیل پریموردیوم های ناخواسته بین جداره ظرف و حجم بذور ، تلفات بالاست
،سهوات برداشت و آبیاری ،افزایش نسبت سطح بستر کاشت به عمق بستر و درنهایت عملکرد
بیشتر در چین های اول و دوم را دارد .
جهت دیدن مطالب بیشتر اینجا کلیک کنید .
